احتمال شکست عمل جراحی لاغری چقدر است؟
جراحی لاغری به عنوان یک گزینه درمانی برای افرادی که با چاقی دست و پنجه نرم می کنند، محبوبیت زیادی به دست آورده است. با وعده کاهش وزن قابل توجه و بهبود بیماری های مرتبط با چاقی، این به یک راه نجات برای بسیاری تبدیل شده است. با این حال، با وجود داستان های موفقیت آمیز، جراحی چاقی از شکست مصون نیست. در این مقاله، عوامل مؤثر در شکست جراحی چاقی را بررسی میکنیم، پیامدهای چنین شکستهایی را بررسی میکنیم و راهحلهای بالقوه برای مقابله با این چالشها را مورد بحث قرار میدهیم.
منظور از موفقیت یا شکست عمل جراحی لاغری چیست؟
قبل از اینکه عمیقتر به شکست جراحی چاقی بپردازیم، تعیین اینکه چه چیزی باعث موفقیت یا شکست در این زمینه میشود، ضروری است. به طور معمول، جراحی لاغری در صورتی موفقیت آمیز تلقی می شود که بیمار به کاهش وزن قابل توجهی دست یابد و بهبودهایی را در بیماری های مرتبط با چاقی تجربه کند. با این حال، شکست را میتوان با عوامل مختلفی از جمله افزایش وزن، رفع یا درمان ناکافی بیماریهای مرتبط با چاقی، بروز عوارض جراحی و ناراحتی روانی احتمالی پس از آن تعریف کرد.
علت شکست عمل جراحی لاغری چیست؟
در بیشتر موارد بیشتر عمل های لاغری با موفقیت و بدون مشکلی انجام شده و نتایج نیز قابل قبول خواهند بود. یعنی شخص هم به کاهش وزن موثر دست یافته و هم بیماری های مرتبط با چاقی تا حد قابل انتظار بهبود یافته اند. این یعنی عمل ما موفقیت آمیز بود. درصد موفقیت عمل لاغری خوشبختانه زیاد است و بنابراین اکثر افرادی که این عمل های را انجام می دهند موفقیت درنتایج را تجربه می کنند.
با این حال عوامل مختلفی هستند که می توانند باعث شکست عمل جراحی لاغری شوند. این عوامل به ندرت رخ می دهند ولی اگر هر یک از این موارد بروز کنند باید احتمال شکست عمل را نیز در نظر گرفت:
ارزیابی ناکافی پیش از عمل لاغری
یکی از عوامل مهم در شکست جراحی لاغری، انتخاب و ارزیابی نادرست یا ناکافی بیمار قبل از عمل است. در برخی موارد، بیماران ممکن است به اندازه کافی برای تغییرات فیزیکی، روانی و شیوه زندگی که همراه با جراحی چاقی هستند، آماده نباشند. انتخاب نامناسب بیمار برای انجام عمل میتواند منجر به نتایج غیربهینه و افزایش خطر شکست شود. همچنین اگر تست ها و آزمایش های مورد نیاز به درستی بررسی نشود و بدون توجه به آن ها برای بیمار عمل تجویز کرد ممکن است عمل به شکست منجر شود.
عدم موفقیت در تغییر سبک زندگی
جراحی چاقی یک روش جادویی و یک شبه برای کاهش وزن نیست. برای موفقیت بیشتر این عمل نیاز به اعمال تغییرات قابل توجهی در شیوه زندگی، از جمله اصلاح رژیم غذایی و فعالیت بدنی منظم وجود دارد. عدم رعایت این دستورالعمل های بعد از عمل می تواند منجر به افزایش وزن و عود بیماری های مرتبط با بیماری شود.
به طور کلی اگر بیمار نتواند سبک زندگی سالمی را برای خود پیاده کند و دستورالعمل های جراح لاغری پشت گوش انداخته شود قطعاً شکست جراحی لاغری بسیار محتمل تر از زمان های دیگر خواهد بود. بنابراین مهم است که تمام دستورالعمل ها مو به مو دنبال شود.
بروز عوارض جراحی و چالش های بعد از عمل
با وجود مزایای بیشمار جراحی های لاغری، گاهی عوارض بلند مدتی با خود به همراه دارند. طبق تحقیقات انجام شده در این زمینه، جراحی لاغری باز، می تواند عوارض جانبی متعددی داشته باشد مانند درد شدید پس از جراحی، بازگشت کند تر به فعالیت های روزانه، افزایش احتمال نیاز به در آوردن تحال و بیماری های شکمی (۲۰ درصد از بیماران دچار فتق می شوند). با اینکه جراحی لاپاراسکوپی هم ممکن است عوارضی داشته باشد اما بیماران اکثرا پس از جراحی درد کمتر، عملکرد بهتر ریوی را تجربه می کنند و جای زخم هایشان اغلب برایشان مشکل ساز نخواهد شد.
با این وجود، درمان چاقی با روش لاپاراسکوپی هم می تواند عوارضی مانند خونریزی دستگاه گوارش، مشکل در گوارش غذا، چسبندگی روده یا انسداد آن بعد از عمل را داشته باشد. تاثیرات بلند مدت دیگری مانند سندروم دامپینگ که موجب اسهال، حالت تهوع، استفراغ، تشکیل سنگ کیسه صفرا، التهاب کیسه صفرا، فتق، کاهش قند خون (هیپوگلیسمی)، سوء تغذیه (بیشتر در مواردی که بیماران مکمل های غذایی را مصرف نمی کنند و کمبود ویتامین و مواد معدنی، آهن یا کلسیم دارند)، سوراخ شدن معده، زخم، حالت تهوع و باز شدن خط بخیه در کیسه معده (با توجه به نوع جراحی) می توانند اتفاق بیافتند.
برای اصلاح یا جلوگیری از شکست جراحی لاغری چه باید کرد؟
اولین قدم برای جلوگیری از شکست جراحی لاغری باید قبل از جراحی انجام شود. جراحی لاغری انواع مختلفی دارد مانند بای پس معده، حلقه قابل تنظیم معده، اسلیو معده با یا بدون سوییچ عثنی عشری که ممکن است تمامی آنها برای یک بیمار مناسب نباشند. بسیاری از بیماران در انتخاب بین اسلیو معده و بای پس معده دچار مشکل می شوند؛ به همین دلیل مشورت با یک جراح لاغری ماهر در انتخاب یکی از روش های فوق، اولین اقدام برای جلوگیری از شکست جراحی لاغری است.
با این حال، با نمود عوارض جراحی لاغری، بیمار ممکن است نیاز به جراحی دوباره داشته باشد. از آنجایی که عدم موفقیت در کاهش وزن پس از جراحی لاغری نگران کننده است، می توان از جراحی اصلاحی برای بهبود محدودیت یا عدم جذب مواد غذایی استفاده کرد. البته بسیاری معتقدند که موفقیت عمل جراحی لاغری را نمی توان تنها با کاهش وزن ارزیابی کرد بلکه در برخی موارد نتیجه جراحی لاغری پس از رژیم لاغری و ورزش مداوم نمود پیدا خواهد کرد.
جراحی اصلاحی اسلیو معده
در سال های ابتدایی جراحی لاغری، اسلیو معده مرحله ی اول سوییچ عثنی عشری انجام می گرفت که در آن بخشی از روده برداشته می شد. از آنجایی که بیماران توانستند میزان وزن قابل توجهی را با اسلیو معده کم کنند، کم کم این روش به تنهایی به نوعی عمل لاغری تبدیل شد.
با این حال اگر بیماران پس از اسلیو معده نیز نتوانند کاهش وزن دلخواه خود را داشته باشند، می توان به عنوان جراحی اصلاحی از سوییچ عثنی عشری استفاده کرد. ممکن است برخی از بیماران ترجیح دهند که اسلیو معده را به جراحی بای پس معده تغییر دهند.
جراحی اصلاحی بای پس معده
طبق آمار، ۵ تا ۱۰ درصد از بیمارانی که عمل لاغری انجام داده اند ، به دلیل افزایش وزن یا عدم کاهش وزن، نیازمند جراحی اصلاحی هستند. برخی از این بیماران می توانند از روش های غیر جراحی مانند مشاوره های تغذیه، گروه های حامی، مشاوره های روانی یا درمان های اصلاح رفتاری کمک بگیرند.
با جراحی اصلاحی می توان بای پس معده را به اسلیو معده (با یا بدون سوییچ عثنی عشری) تبدیل کرد و یا به آن حلقه قابل تنظیم اضافه کرد.
در صورتی که کیسه معده گشاد شده باشد، یک حلقه می تواند محفظه دریافتی غذا را کوچک کرده و سرعت حرکت غذا را به سمت روده کوچک کند تر کند. همچنین بخش اعظم معده می تواند برداشته شود یا ابتدای آن بخیه شده و کوچک تر شود.
جراحی اصلاحی حلقه معده
تقریبا 10 درصد از بیماران طی دو سال پس از جراحی حلقه معده نیازمند جراحی اصلاحی می شوند. شایع ترین مشکل این نوع جراحی لاغری، لغزش یا سُر خوردن حلقه معده است. در این صورت می توان طی جراحی اصلاحی بند را تعویض کرد و یا از نوع دیگری از عمل لاغری استفاده کرد. بسیاری از بیماران در چنین شرایطی اسلیو یا بای پس معده را انتخاب می کنند.