هورمون گرلین چیست و چگونه بر بدن شما تأثیر می گذارد؟

آیا تا به حال با وجود اینکه تازه غذا خورده اید احساس گرسنگی کرده اید؟ یا متوجه شده اید که اشتهای شما بسته به ساعتی از روز یا میزان خوابی که داشته اید تغییر می کند؟ این تجربیات همگی با هورمون گرلین یا هورمون گرسنگی مرتبط هستند. در این پست، ما توضیح خواهیم داد که گرلین چیست، چگونه بر بدن شما تأثیر می گذارد و چه عواملی می توانند بر سطح آن تأثیر بگذارند.

هورمون گرلین چیست؟

گرلین هورمونی است که در معده و روده کوچک تولید می شود. اغلب از آن به عنوان “هورمون گرسنگی” یاد می شود زیرا اشتها را تحریک می کند و باعث افزایش مصرف غذا می شود. گرلین همچنین در تنظیم انرژی که تعادل بین کالری مصرفی و کالری سوزانده شده است، نقش دارد.

هنگامی که معده شما خالی است، گرلین را در جریان خون آزاد می کند. گرلین سپس به هیپوتالاموس می رود. هیپوتالاموس بخشی از مغز است که اشتها و تعادل انرژی را کنترل می کند. هنگامی که گرلین به هیپوتالاموس می رسد، به مغز سیگنال می دهد که مصرف غذا را افزایش داده و مصرف انرژی را کاهش دهد.

گرلین چگونه بر بدن شما تأثیر می گذارد؟

هورمون گرلین یا همان هورمون گرسنگی اثرات متعددی بر بدن دارد و در این بخش مهم ترین اثرات آن را مورد بررسی قرار می دهیم:

گرسنگی و سیری

گرلین باعث افزایش احساس گرسنگی و کاهش حس سیری می شود. در واقع زمانی که معده خالی است این هورمون به مغز پیام می فرستد که باید به بدن غذا برسد و در نتیجه شما علائم گرسنگی را تجربه می کنید و دیگر حس سیری نداشته باشید. بعد از بروز این علائم بدن شما برای دریافت غذا به تکاپو می افتد و همه این ها به دلیل ترشح گرلین است.

مصرف غذا و وزن بدن

هورمون گرلین باعث افزایش مصرف غذا می شود و اگر سطح آن به طور مداوم بالا باشد می تواند منجر به افزایش وزن شود. از سوی دیگر، سطوح پایین گرلین با کاهش مصرف غذا و کاهش وزن مرتبط است.

متابولیسم و مصرف انرژی

هورمون گرسنگی مصرف انرژی را کاهش می دهد، به این معنی که بدن شما کالری کمتری را زمانی که سطح گرلین بالا است می سوزاند. این وضعیت می تواند به افزایش وزن در طول زمان کمک زیادی کند.

عوامل موثر بر سطوح هورمون گرلین در بدن چه هستند؟

عوامل متعددی می توانند بر سطح هورمون گرسنگی تأثیر داشته باشند، مهم ترین عوامل عبارتند از:

زمان

سطح گرلین قبل از غذا خوردن در بالاترین و بعد از غذا در کمترین میزان است. به همین دلیل است که ممکن است صبح ها بعد از بیدار شدن بیشتر از عصر احساس گرسنگی کنید.

خواب

کمبود خواب می تواند سطح هورمون گرلین را افزایش دهد و منجر به پرخوری شود. بنابراین اگر خواب کافی نداشته باشید احتمالا با افزایش سطح این هورمون پرخوری خواهید کرد و بیشتر در معرض اضافه وزن و چاقی قرار می گیرید.

استرس و فشار روانی

استرس می تواند سطح هورون گرلین را افزایش دهد و باعث افزایش پرخوری شود معمولا افرادی که استرس زیادی تجربه می کنند و مدام با عوامل استرس زا روبرو هستند بیشتر در معرض چاقی هستند زیرا مدام در پاسخ به عوامل استرس زا پرخوری می کنند.

ورزش

ثابت شده است که ورزش متوسط سطح گرلین را کاهش می دهد، در حالی که ورزش شدید می تواند سطح گرلین را افزایش دهد. بنابراین اگر به دنبال کاهش وزن هستید بهتر است ورزش های شدید انجام ندهید و متناسب با وضعیت بدنی خود ورزش هایی در پیش بگیرید که سطح متوسط دارند. اگر می خواهید هورمون گرسنگی به صورت نرمال و به اندازه ترشح شود حتما ورزش متوسط انجام دهید یا با مربی ورزشی در این خصوص صحبت کنید.

رژیم غذایی

رژیم‌های پر پروتئین می‌توانند سطح هورمون گرلین را کاهش داده و سیری را افزایش دهند، در حالی که رژیم‌های پر کربوهیدرات می‌توانند سطح این هورمون را افزایش داده و گرسنگی را بیشتر کنند.

پاسخ به سوالات رایج درباره هورمون گرسنگی

وقتی سطح هورمون گرلین بالا باشد چه اتفاقی می افتد؟

هنگامی که سطوح هورمون گرسنگی بالا باشد باشد، ممکن است احساس گرسنگی بیشتری داشته باشید و احتمال بیشتری برای پرخوری داشته باشید. این مساله می تواند به افزایش وزن شما در طول زمان کمک کند.

آیا گرلین تنها هورمونی است که بر اشتها تأثیر می گذارد؟

خیر، چندین هورمون وجود دارند که بر اشتها تأثیر می گذارند. برخی از این هورمون ها شامل لپتین، انسولین، و پپتید-۱ شبه گلوکاگون (GLP-1). هستند.

رابطه گرلین و لپتین چیست؟

لپتین هورمونی است که توسط سلول های چربی تولید می شود و به مغز سیگنال می دهد که اشتها را کاهش دهد و مصرف انرژی را افزایش دهد. گرلین و لپتین اثرات متضادی بر اشتها و تعادل انرژی دارند که به حفظ تعادل بین کالری دریافتی و مصرف کالری کمک می کند.

گرلین چگونه بر افراد مبتلا به اختلالات خوردن تأثیر می گذارد؟

سطح هورمون گرلین اغلب در افراد مبتلا به اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی مختل می شود. درک نقش هورمون گرسنگی در این اختلالات ممکن است به ایجاد درمان های جدید برای این بیماری ها کمک کند.